Dalgacı Damla

İşim gücüm budur benim
Her sabah kalkar,
Nefsimi temize çekerim.
Uyursunuz siz hala.
Ben günahlarımı beyaza boyarım.
Uyanır bakarsınız ki pür-ü pakım hala.

Kim demiş hata yaptığımı,
kalp kırdığımı, kim demiş.
Bilmezsiniz.
Ben herkesi severim.

Hem kim demiş; öfkelendiğimi, iki yüzlü olduğumu.
Ben dürüstlüğün kitabını yazdım.
Tabii onu da bilmezsiniz.

Acı verir bazen de hatalarım.
Kanarım, yırtılırım.
Yarıklarımdan cerahat ve kir akar.
Hiçbir dikiş tutmaz o zaman gözlerimi
Akarım.

O zaman nefsim delirir.
Çöker vicdanımın üstüne kara kaplı öfkeler, şeytanlar.
Ateş inkar ettirir. İnkar neşe verir.

O zaman dalga geçerim işte.
O da benim vazifem;
Benim, insanın...
 Bir yük düşünürüm omzumda.
Bir inkar düşlerim düşümde.
Bir düşüş, hayalimde.
Ve sonra bir cennet düşünür, gülerim.

Yani,

Ne halt edeceğimi bilemem.

(Orhan VELİ: DALGACI MAHMUT şiirinden ilham alarak.)